Абдуреһим Мутәллип

Бойида Иссиқ-Көлниң гөзәл шәһәр,
Намидур униң әсли Чолпан ата.
Упуққа көз ташлисаң туруп сәһәр,
Тәбиәт шипалиғин қилар ата.
Һәр жутум сүйи болғач тәнгә дава,
Қайнайду әтрапида нәғмә-нава.
Деңиздин қирғақларға уруп турар,
Шипалиқ сүйи билән салқин һава.
Кәчқурун күн упуққа қойғанда баш,
Болисән гөзәлликкә шунда сирдаш.
Чунки бир су пәриси баш чөкирип,
Чиққандәк көрүниду саңа Қуяш.